Papirus Ebersa to poradnik medyczny pochodzący z czasów starożytnego Egiptu. Manuskrypt ten został znaleziony w Tebach w 1862 roku – tak twierdził handlarz, od którego w 1873 roku niemiecki egiptolog Georg Ebers zakupił zwój papirusowy. W roku 1875 Ebers opisał swoje „znalezisko“ w dwutomowej publikacji pod tytułem Papirus Ebersa, hermetaczna księga o lekach Egipcjan, w piśmie hieratycznym. Najprawdopodobniej poradnik ten został napisany najpóźniej około 1550 roku p.n.e., a przybliżoną datę jego powstania można było ustalić na podstawie notatek kalendarzowych zawartych na jego odwrocie. Zwój papirusowy miał 20,23 m długości, składał się ze 108 rozdziałów, z których każdy zawierał od 20 do 22 wierszy. Na papirusie spisano informacje medyczne z zakresu chirurgii i chorób wewnętrznych, a także sposoby wykorzystywania w medycynie minerałów i roślin leczniczych. W manuskrypcie zapisanych zostało przeszło 800 przepisów na przyrządzanie leków, a opisanych prawie 700 medykamentów. Ten starożytny poradnik medyczny zawiera przybliżony spis treści i komentarze oraz nieznane nawet archeologom specjalistyczne określenia medyczne z tamtych czasów. Dużo substancji wymienionych w manuskrypcie pozostawało zagadką do połowy XX wieku, a jedną z nich były... konopie.



Duńska egiptolog Lise Manniche twierdzi, że recepta numer 821 odnosi się do wykorzystywania marihuany, którą w języku staroegipskim nazywano shm-shm-tu lub sm-sm-t. Recepta ta brzmi: Utrzeć konopie z miodem i wprowadzić do pochwy... Jest to sposób na pozbycie się zapalenia ścianki pochwy. Natomiast recepta nr 618 odnosi się do zapalenia lub grzybicy paznokcia i zaleca wymieszanie ochry z miodem, konopiami i dwoma innymi nieznanymi składnikami. Nadal jednak wiele z substancji wymienionych w tym poradniku medycznym pozostaje zagadką.


na-brzozowej-korze.blogspot.com