Artykuł ten będzie poświęcony każdemu, kto ma problemy ze zbyt niską wilgocią. Z takimi problemami borykają się zarówno growerzy z lampami HPS, jak i Ci, których wentylacja zawsze działa na najwyższych obrotach. Rośliny podczas fazy egetatywnej potrzebują by wilgoć w powietrzu była utrzymana na poziomie nawet, 65% aby prawidłowo się rozwijać zaś podczas kwitnienia wystarczy 30%

Uwaga! W artykule przedstawiono system bazujący na urządzeniu elektrycznym pod napięciem 230V osadzanym w wodzie. Należy zachować szczególną ostrożność, szczególnie w przypadku wykonywania nieprofesjonalnych łączeń kabli. Porażenie grozi śmiercią. Nawilżacz wykonany przeze mnie zbudowany jest z elementów, które w większości każdy z was powinien mieć w domu, a jeśli nie ich zdobycie nie będzie stanowić problemu w dobie serwisów aukcyjnych. Opisany w artykule nawilżacz daje możliwość umieszczenia go poza docelowym miejscem uprawy, dzięki czemu nie ubywa nam powierzchni, którą mogą zająć rośliny. Raz wlana woda do pojemnika, i system sterowany za pomocą timera pozwoli Ci zapomnieć o problemach z wilgocią,
ponieważ całość jest bardzo wydajna. W przedstawionym rozwiązaniu opiszę dwie możliwości nawilżania z jednego zbiornika - mgły pary wodnej generowanej przez fogger, oraz standardową pompkę wodną z przewodem zakończonym odpowiednią dyszą.

Potrzebne będą:
- Pojemnik na wodę ok. 10l
- Zwykły tani fogger, z zasilaczem
(generator mgły)
-Mała pompka akwarystyczna,
-Kawałek blaszki aluminiowej,
-Kawałek styropianu,
-Wentylator 50mm, z zasilaczem
-Rozgałęźnik do gniazdka
- Rurka o średnicy odpowiadającej pompce
- Odpowiednia dysza zależnie, jaki strumień chcemy otrzymać z pompki
- Timer
- Silikon lub klej na gorąco
- Rurki, kolanka, rozgałęźnik PCV
- średnica ok. 35mm
-Rurka PCV 55mm
-Podstawowe narzędzia.

Montujemy!
W pokrywie zbiornika wycinamy otwory pod wentylator, odpływ pary oraz rurkę pompki. Otwór pod wentylator wycinamy tak by osadzić w nim rurkę PCV o długości ok. 5cm. Zaś drugi otwór pod rury odpływu pary odpowiednio tak by osadzić kolanko. Otwór pod rurkę pompki powinien sprawić najmniej problemu i powinno wystarczyć odpowiednio duże wiertło by się z tym uporać. Gotowe otwory oczyszczamy delikatnie z materiału, jaki się wytworzył przy cięciu otworów, montujemy i możemy przystąpić do uszczelniania. Do tego potrzebny będzie silikon, lub klej na gorąco. Generalnie każdy rodzaj silikonu znajdzie tutaj zastosowanie, a można użyć i innych rzeczy - wszystko zależy, jakie kto ma możliwości i pomysły w głowie. Osadzone rurki dokładnie pokrywamy uszczelniaczem w miejscu łączenia. Polecam osadzić rurki w taki sposób by jakiś centymetr wystawał z drugiej strony - od środka pojemnika. Z tej strony również warto uszczelnić. Rurka pompki powinna być
osadzona na tyle głęboko by móc podłączyć ją do pompki. Jeśli macie szczelny pojemnik nie musicie się martwić, jeśli jednak jest inaczej na krawędziach pojemnika, w miejscach gdzie pokrywa łączy się z pojemnikiem - polecam zastosować uszczelkę, bo pojemniki lubią być nieszczelne. Można do tego użyć zwykłej piankowej uszczelki do drzwi czy okien.
Jeśli wentylator jest kwadratowy - a prawdopodobnie tak będzie, jeśli zastosujecie wentylator komputerowy - trzeba ściąć
jego rogi by jego obudowa była okrągła. Chodzi o to by wpasować go w rurkę o średnicy 50mm w pokrywie. Należy pamiętać by montować wentylator w ten sposób by wtłaczał powietrze do środka zbiornika tworząc podciśnienie, które będzie wytłaczać mgiełkę pary wodnej. Po osadzeniu wentylatora w rurce polecam uszczelnić również miejsce łączenia obudowy z rurką - niepotrzebne nieszczelności mogą odbić się na wydajności i nie radzić sobie z wytłoczeniem pary wodnej. Wentylatory komputerowe najczęściej działają na napięciu 12V i jako zasilacz świetnie sprawdzi się stara ładowarka z telefonu. Dalszym krokiem jest wykonanie prowizorycznego chwytaka na fogger. Fogger by prawidłowo pracować potrzebuje odpowiedniej głębokości zanurzenia elementu generującego. Na rynku dostępny jest multum foggerów o różnych parametrach, więc tutaj każdy będzie musiał sam dobrać głębokość zanurzenia. W styropianie o wymiarach 15x15cm na środku tworzymy otwór
pod fogger. Styropian będzie pełnił rolę pływaka, który będzie unosił fogger stale na odpowiedniej wysokości. Aby regulować wysokość foggera w styropianie potrzebna będzie aluminiowa blaszka, z której zrobimy stelaż dla foggera. Wyginamy blaszkę w taki sposób, że na jej środku osadzamy fogger, skrzywiamy blaszkę do góry o 90*, a następnie przy górze na tej samej wysokości znów wyginamy o 90* na zewnątrz - tak by stworzyć ramiona, które będą trzymać się na styropianie. Doginamy blaszkę by trzymała fogger i możemy sprawdzić czy system będzie pływać w wodzie na odpowiedniej wysokości. Jeśli fogger jest źle osadzony i generuje mniej pary niźli robiłby to na innej głębokości polecam wyregulować wysokość osadzenia na blaszce, lub zmiana styropianu (a dokładniej jego wyporność). Ostatnim krokiem jest dobór odpowiednich rurek do odprowadzania mgiełki pary wodnej. Przy boxach powyżej 1m2 chcąc dobrze rozprowadzać mgłę polecam zastosować dwa a nawet trzy doloty. Jeden umiejscowiony nisko, a następne na jednakowej wysokości lub na poszczególnych. Zależnie od potrzeb i wysokości. Oczywiście najlepiej będzie wyciskać mgłę przy dolnym wylocie, ponieważ największe ciśnienie jest kierowane właśnie dla niego, więc będziemy musieli zredukować otwór. Wystarczy go czymś zatkać i nawiercić mniejszy otwór, lub zastosować jakiś reduktor do rurek zmniejszając jego średnicę. Jeśli zdecydowałeś się zastosować trzy wyloty na różnych wysokościach, środkowy również będzie musiał mieć zredukowany wylot podobnie jak dolny by mgła doszła na sam szczyt. Jeśli ktoś ma możliwość osadzenia zbiornika na górze boxa, wtedy rozwiązanie będzie sprowadzało się do podobnej kwestii zmniejszania otworów, jednak w znacznie mniejszym stopniu - grawitacja robi swoje. Małe pompki akwarystyczne mają małą
moc ciśnienia, więc nie polecam szaleć z długością przewodu prowadzącego wodę. Generalnie to rozwiązanie uważam, jako dodatek do foggera, ponieważ stosować można je np. z dyszą rozpryskową na mgiełkę, w połączeniu z wentylatorem pomoże roznieść wodę na dużą odległość. Rozwiązanie te schładza roślinę, ponieważ mikro kropelki wody osadzając się na liściach pobierają temperaturę. W rozwiązaniach komercyjnych niejednokrotnie spotykałem się z podobnym rozwiązaniem jednak tamte wentylatory miały fabrycznie dyszę z wodą i muszę przyznać, że sprawdzały się świetnie w walce z temperaturą. Jeśli wszystko poskładamy do kupy, zbiornik uzupełnimy wodą (najlepiej destylowaną, o czym za chwilę) i odpalimy to uzyskamy
piękny efekt mgiełki wypełniającej boxa. Woda destylowana jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozbawiona jest ona pierwiastków, kamienia itp. Zwykła „kranówka” często bywa zanieczyszczona, co wpływa niestety na pracę membrany foggera - niejednokrotnie koszt wymiany membrany przewyższa koszt foggera. Najczęściej spotykany model foggera to taki z diodami - bajera, jeśli ktoś lubi. Jeśli ktoś nie potrzebuje, oczywiście może zrezygnować z pompki w systemie. Na początku używania systemu trzeba określić potrzebę nawilżania - do tego przyda się timer, na którym ustawimy, co jaki czas potrzebujemy nawilżać powietrze. Różnice w zapotrzebowaniu na nawilżenie różnić się będzie w zależności od fazy, w jakiej znajdują się rośliny, pamiętaj o tym by nie ułatwić pleśni dobrania się do Twoich topów, jeśli wilgoć podczas FLO będzie na zbyt wysokim poziomie.

Własnoręcznie wykonany system tanim kosztem będzie was cieszyć długi czas i zapomnicie o problemach z wilgotnością w powietrzu.